Aan het begin hebben Euelpides en Peisthetairos allebei een vogel gekocht als wegwijzers naar de Hop. Euelpides heeft een lijster en Peisthetairos heeft een kraai.
De hop, komt voort uit de mythe rond Tereus; Philomela en Procne waren in de Griekse mythologie de dochters van de Atheense koning Pandion I en de bronnimf Zeuxippe. Toen Pandion een oorlog tegen de Thebaanse koning Labdacus won dankzij de hulp van Tereus, een Thraciër en zoon van de oorlogsgod Ares, gaf hij hem Procne tot vrouw. Uit hun huwelijk werd een zoontje geboren, Itys. Toen Philomela na een aantal jaren naar het afgelegen Thracië was gekomen om haar zuster gezelschap te houden, verkrachtte Tereus haar al voordat zij haar zus zag. Om te zorgen dat zij niets over de verkrachting kon zeggen sneed hij haar tong af en sloot haar op. Maar door op een weefgetouw een kleed te weven met een voorstelling van wat haar was overkomen en dat bij Procne te laten bezorgen, wist Philomela haar zus toch op de hoogte te stellen. De zusters namen wraak. Procne doodde de kleine Itys, kookte hem en zette hem als maaltijd aan de nietsvermoedende Tereus voor. Toen Tereus achteraf vernam wat hij had gegeten, werd hij razend en wilde de twee zussen vermoorden. Maar dankzij de hulp van de goden veranderden zij in twee vogels: Procne werd een zwaluw, Philomela een nachtegaal. Er zijn echter ook versies van het verhaal waarin Procne in een nachtegaal veranderde, en Philomela in een zwaluw. Tereus veranderde in een hop.
-Het koor
Drie komedies van Aristofanes zijn naar de koren van dieren vernoemd; Kikkers, Vogels en Wespen. De deelnemers kwamen gehuld in een lange mantel op het toneel en lieten wanneer dat aan de orde kwam plotseling hun dierenvermomming zien. In de regel zagen de leden van een koor er identiek uit, dat wil zeggen allemaal als mensen of allemaal als dezelfde dieren. Alleen in vogels heeft Aristofanes op deze regel een uitzondering gemaakt. Daar zien we een bonte verscheidenheid aan pluimage verschijnen: eerst de haan, gevolgd door bijzondere soorten als hebbegier, postmus en snaterbek(eend) en dan: ‘Daar zijn Gaai en Kraai en Tortel, Leeuwerik en juffrouw Duif, Havik, Slavink, Boerenkoekoek, Roodpoot en de heren Mees, Specht, Arend, Braad- en Broedkip, Chaamse Vlaai (Vlaamse gaai) en Kake-toe.’(v. 302-304)
In de tekst worden al eerder meer vogels genoemd, op het moment dat de Hop de andere vogels(=het koor) bijeen roept (althans in de vertaling die ik heb gelezen(p.118-119): Al mijn lieve vogelmakkers: Vogels die op boerenakkers zaadjes zoeken, kraaien, roeken, snelgewiekste dichte zwermen, gersterapers, korrelkapers die met zachte piepjes kermen; Vogeltjes die in de klei rond de kluiten flierefluiten, Mussen, mezen in de struiken, in de heesters van een tuin, Vogels die langs bergen duiken of olijf en moerbei eten. Vogelras bij de plas dat naar steekmuggen hapt, aan de rand van ’t moeras, tussen gras, tussen riet, waar het regent dat het giet, op een grasrijke plek in het Marathongebied, Met gekwek, met gekwek van de bonte Snaterbek; Zeemeeuwenvolk boven golven en kreken, Die met ijsvogels vliegen en deinen, kom naar mij toe, er is nieuws te bespreken! Alle langnekkigen, grote en kleine, roep ik om hier te verschijnen. Een wijze sijs met mensenkop, een spits ideeëndier kwam in ons land.
Verder wordt nog genoemd(p.120-123): de purperhoen, de patrijs, de uil.
Er is een beschrijving die voor alle vogels geldt gegeven in de tekst(p.122): Peistetairos: Maar waarom bij al die vogels zoveel pluimen op hun kop? Gaan ze naar een defilé toe? Hop: Nee, ze doen wat velen doen: van je pet een bolwerk maken, een soort zelfverzekering…
